Dziś

“Amelia”. Opowieść o potędze spraw nieistotnych.

Ciężko jest czegoś szukać, gdy nie wie się, co to jest... Amelia mieszka wprawdzie w Paryżu, ale żyje w swoim własnym świecie. Pracuje w kawiarni, wynajmuje mieszkanie. Życie wydaje się być dla niej nudne, ale generalnie jej pasuje. Z wyjątkiem tego, że jest samotna. Pewnego dnia Amelia odkrywa w swoim mieszkaniu stare pudełko ze skarbami z dzieciństwa i potajemnie zwraca je właścicielowi w średnim wieku. Zmienia to jego życie - i także jej życie. Od teraz wszystko się zmienia.

“Amelia” Jean Pierre Jeuneta (“Delicatessen”, “Miasto zaginionych dzieci”) była wielkim przebojem polskich kin na początku obecnego stulecia. Znany z oryginalnego stylu francuski twórca wykorzystał osobliwy charakter swojego filmowego pisma, by przedstawić wyjątkową historię młodej paryżanki szukającej miłości. Dzięki tej zabawnej i wzruszającej opowieści do gwiazd pierwszej wielkości francuskiego kina awansowała 24-letnia wówczas Audrey Tautou, której partneruje Mathieu Kassovitz.

“Amelia” zdobyła 4 francuskie Cezary, 2 nagrody BAFTA, nagrody publiczności (m.in. Europejskiej Akademii Filmowej, MFF Toronto,) oraz wiele wiele innych wyróżnień. Przede wszystkim zdobyła serca publiczności na całym świecie. czytaj więcej

„Naga Broń 2025” to reboot kultowej serii komediowej, który wprowadza nowego bohatera – Frank Drebina Jr., syna legendarnego, niezdarnego detektywa granego niegdyś przez Lesliego Nielsena. W tej roli występuje Liam Neeson, który zaskakująco dobrze odnajduje się w absurdalnym, slapstickowym klimacie oryginału, dodając jednak własny, nieco bardziej „twardzielski” sznyt.
Film zachowuje formułę parodii policyjnych procedurówek i filmów akcji, ale w pełni korzysta z nowoczesnych realiów i technologii – zarówno w narracji, jak i w efektach. Akcja toczy się wokół Drebina Jr., który próbuje udowodnić, że jest godny nazwiska ojca, choć jego metody często graniczą z totalną katastrofą. Humor reebotu jest balansowany między slapstickiem a odniesieniami do współczesnych popkulturowych tematów. Nie brakuje też klasycznych odniesień – pojawia się chociażby nawiązanie do Nordberga, którego w oryginale grał O.J. Simpson. czytaj więcej

Ukochani, niebiescy bohaterowie powracają do kin. Kiedy Papa Smerf zostaje w tajemniczy sposób porwany przez Razamela i Gargamela, Smerfetka poprowadzi misję Smerfów do prawdziwego świata, aby go uratować. Z pomocą nowych przyjaciół Smerfy odkryją co jest ich przeznaczeniem. czytaj więcej

"Vinci 2" jest bezpośrednią kontynuacją kultowej komedii kryminalnej "Vinci" (2004).
Akcja rozpoczyna się w 2024 roku. Cuma (Robert Więckiewicz) - ex złodziej sztuki - spędza emeryturę na andaluzyjskim wybrzeżu. Odwiedza go stary znajomy, paser Chudy (Mirosław Haniszewski), były współpracownik Grubego, proponując kolejny skok w Polsce. czytaj więcej

„Inland Empire” ostatni pełnometrażowy film Davida Lyncha wraca do kin 4 lipca.
„Inland Empire” to ostatni pełnometrażowy film Davida Lyncha i zarazem jedyny stworzony w Polsce z udziałem polskich twórców. Na ekranie, obok hollywodzkich gwiazd, takich jak Laura Dern czy Jeremy Irons, zobaczymy m.in. Karolinę Gruszkę i Krzysztofa Majchrzaka.

„Inland Empire” to historia aktorki Nikki Grace (Laura Dern), która po przyjęciu roli w nowym filmie zaczyna tracić poczucie rzeczywistości. Film łączy elementy thrillera psychologicznego i eksperymentu formalnego, budując atmosferę niepokoju i tajemnicy charakterystyczną dla twórczości Lyncha.

Powstanie „Inland Empire” wiąże się bezpośrednio z wizytą Davida Lyncha na festiwalu Camerimage w Łodzi w 2003 roku. Reżyser zrealizował wówczas krótkometrażową etiudę „The Green Room in Łódź”, która stała się punktem wyjścia dla jego późniejszego pełnometrażowego filmu.

Zdjęcia do „Inland Empire” powstawały m.in. w Łodzi i Warszawie. W projekcie wzięli udział polscy twórcy – na ekranie pojawiają się Karolina Gruszka i Krzysztof Majchrzak, a w ścieżce dźwiękowej wykorzystano kompozycje Krzysztofa Pendereckiego.

Polska część zdjęć wniosła do filmu unikalny klimat. Surowe miejskie przestrzenie Łodzi i Warszawy znakomicie wpisały się w surrealistyczną estetykę Lyncha. Reżyser pracował intuicyjnie, często bez scenariusza, eksperymentując z obrazem i formą. Właśnie w Polsce powstały jedne z najbardziej niepokojących i hipnotycznych scen „Inland Empire”.

Tuż po premierze w 2006 roku film spotkał się z mieszanym odbiorem, ale zyskał uznanie wśród krytyków i widzów na przestrzeni ostatnich lat. Michał Oleszczyk, krytyk filmowy i autor podcastu SpoilerMaster, przyznaje, że po ponownym seansie zmienił zdanie na temat tego filmu:

„Wydaje mi się, że z każdym rokiem jest coraz ciekawszy. Jest to film wcale nie tak trudny, jak to wieszczono w momencie jego premiery. Dzisiaj możemy go bardziej docenić, biorąc pod uwagę ostatni sezon „Twin Peaks", i potraktować jako pożegnanie Lyncha z kinem".

Nowa wersja filmu została zrekonstruowana cyfrowo pod nadzorem reżysera i będzie prezentowana w wybranych kinach w całej Polsce. czytaj więcej