Bilety online

Piątkowy wieczór w Polsce jeszcze nigdy nie był tak krwawy.

Gdy ktoś na imprezę zamiast chipsów przynosi maskę i kuszę, beztroska noc zmienia się w walkę o przetrwanie. Technologia zawodzi – morderca przejmuje kontrolę nad systemem bezpieczeństwa. Drzwi się zamykają, okna blokują, a dom zmienia się w więzienie.

Choć fabuła „13 dni do wakacji” jest fikcyjna, jej źródła są niepokojąco realne. Twórcy nie ukrywają, że inspiracją dla scenariusza stały się realne i wstrząsające przypadki przemocy i morderstw – historie, które poruszyły opinię publiczną zarówno w Polsce, jak i za granicą. Chociaż film nie odtwarza żadnej konkretnej zbrodni, jego fabuła i atmosfera zrodziły się z autentycznych dramatów, których echo można znaleźć w doniesieniach medialnych z ostatnich lat.

– Żyjemy w bańce pozornego bezpieczeństwa, nieświadomi, że zbrodnie z pierwszych stron gazet i te, o których nikt nie mówi, dzieją się każdego dnia – tuż obok nas – mówi reżyser Bartosz M. Kowalski, jeden z najbardziej bezkompromisowych twórców współczesnego polskiego kina gatunkowego.

W „13 dniach do wakacji” powraca do bardziej realistycznego, dusznego społecznego thrillera. Jego nowy film to spotkanie młodzieżowego horroru z brutalną prawdą o świecie, który tylko z pozoru jest bezpieczny.

DOM, KTÓRY STAJE SIĘ PUŁAPKĄ
„13 dni do wakacji” to nie tylko mrożący krew w żyłach horror – to także komentarz do współczesnego lęku, w którym dom, zamiast schronienia, staje się więzieniem. Film celnie punktuje naszą cyfrową bańkę komfortu – bo dziś nie trzeba jechać w odludne lasy, by obudzić się w środku horroru. Wystarczy zamknąć się w domu. czytaj więcej

„Barbarzyńska nimfomanka w piekle dinozaurów” to tytuł, który brzmi jak żart… ale film istnieje naprawdę i zasługuje na swoją legendę.

W postapokaliptycznym świecie, gdzie dinozaury wróciły, ludzkość upadła, a zasady fizyki i logiki przestały obowiązywać, poznajemy dziką wojowniczkę, która przemierza skażone pustkowia. Pośród ruin, toksycznych bagien i prehistorycznych bestii czają się zmutowane kreatury, agresywne plemiona i cała galeria groteskowych przeciwników. Nasza bohaterka walczy nie tylko o przetrwanie, ale też o resztki człowieczeństwa w świecie, gdzie każdy dzień to pojedynek na śmierć i życie. Trochę fantasy, sporo lateksu i plastiku – wszystko w glorii niskiego budżetu, gumowych potworów i niepohamowanej wyobraźni.

Za kamerą stoi Brett Piper – specjalista od kina niskobudżetowego i efektów specjalnych robionych domowymi metodami, twórca takich VHS-owych legend jak „Mutant War” czy „Bacterium”.
„Barbarzyńska nimfomanka…” powstała w czasach, gdy wystarczył dobry tytuł i kilkanaście stworów z lateksu, by wejść na półki wypożyczalni. To film, który nigdy nie udawał, że jest czymś więcej niż kampową rozrywką – i może właśnie dlatego ma dziś fanów na całym świecie. Wpadnij na pokaz i przekonaj się, co się dzieje, gdy dinozaury spotykają barbarzyńską namiętność w najdziwniejszym piekle popkultury.

CZYM SĄ FILMY NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH?
To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.

Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widzą miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria. czytaj więcej

Dwa razy więcej psów, dwa razy więcej przygód i dwa razy więcej emocji! Oto w ekspresowym tempie zbliża się kolejny film o owczarku szwajcarskim imieniem Lampo, jego ukochanej ludzkiej rodzince oraz nieco zwariowanym dyrektorze stacji, który zrobi wszystko, aby wprowadzić jeszcze większe zamieszanie.

W najnowszej odsłonie przygód ulubionego czworonoga polskich widzów tytułowy bohater zniknie w tajemniczych okolicznościach, a jego bliscy wspólnie z nowym psem ruszą na poszukiwania przyjaciela… ale bez obaw, wszystko skończy się wielką, pomerdaną przygodą z happy endem!

Bohaterów czeka również ważna lekcja na temat adopcji zwierzaków. W rolach głównych znani z poprzedniego filmu: Mateusz Damięcki, Monika Pikuła, Adam Woronowicz oraz Liliana Zajbert jako Zuzia i Maksymilian Zieliński jako Antek. czytaj więcej

Gdzie kończy się czas, zaczyna się tajemnica.

„Piknik pod Wiszącą Skałą” to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. Peter Weir – twórca „Truman Show” i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. „Piknik pod Wiszącą Skałą” to zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności” Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice.

Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy”? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.

Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą”, co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage’owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.

W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą” powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać. czytaj więcej

Ekoprzypowieść bez cenzury w reżyserii Isao Takahaty („Grobowiec świetlików”), współzałożyciela Studia Ghibli. Nieprzewidywalna i abstrakcyjna opowieść o grupie walecznych tanuków (japoński gatunek jenota), które starają się zapobiec zniszczeniu ich leśnego domu w związku z rozwijającym się miastem. Zgodnie z japońską mitologią tanuki mogą zmieniać kształty swojego ciała.

W anime „Szopy w natarciu” zamieniają się w ludzi, potwory, a nawet niektóre postacie z uniwersum Ghibli. A te przemiany są możliwe dzięki ich magicznym… genitaliom. Dzięki tej zdolności próbują uratować swoje tereny przed zrównaniem ich z ziemią i postawieniem na nich osiedla.

W 1994 roku film był japońskim kandydatem do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, a w 1995 roku otrzymał główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy. czytaj więcej